Διαβάσαμε σήμερα στις αθλητικές ιστοσελίδες για την απόφαση ενός ελληνοκύπριου ποδοσφαιριστή να πάει στα κατεχόμενα να αγωνιστεί στα 35 του χρόνια.

Σίγουρα η απόφασή του δεν είναι κάτι που μας αφορά, σαν σωματείο.

Όμως, ο κύριος αυτός, στην προσπάθεια του να δικαιολογήσει την απόφασή του, είπε μεταξύ άλλων, όπως διαβάζουμε σε έγκυρη αθλητική ιστοσελίδα: «Έκρινα ότι το επίπεδο εκεί είναι ψηλότερο από τις μικρές κατηγορίες και τα αγροτικά που αγωνιζόμουνα, είναι πολύ καλύτερες οι συνθήκες και πήρα αυτή την απόφαση»

Να υποθέσουμε ότι ο κύριος αυτός, αφού ανάλωσε όλη την ποδοσφαιρική του καριέρα, από τα εφηβικά του χρόνια μέχρι τα 35 του, έτρωγε ψωμί πολλές φορές από τα υστερήματα των σωματείων στα οποία αγωνίστηκε, ανακάλυψε τώρα ότι καταστράφηκε στα σωματεία των μικρών κατηγοριών και πήγε στα ποδοσφαιρικά μεγαθήρια των κατεχομένων, του επιπέδου της Μπαρτσελόνας ή έστω και της Γιουβέντους, για να δικαιωθεί ξεδιπλώνοντας το ποδοσφαιρικό του ταλέντο;

Και αφού αποδείξει το ταλέντο του, θα επιστρέψει πίσω, πιθανότατα στα σωματεία των μικρών κατηγοριών και τις τριτοκοσμικές συνθήκες, για να αναζητήσει δουλειά πιθανότατα σαν προπονητής; Και από μας περιμένει ότι θα τον δεχτούμε με ανοιχτές αγκάλες;

Δεν θα ήταν καλύτερα, προτού βγάλει τη γλώσσα του περίπατο και φτύσει τα σωματεία των μικρών κατηγοριών να σιωπήσει καλύτερα, μήπως και χρειαστεί αύριο να γλύψει εκεί που έφτυσε;

Δικαίωμά του να πάει στα κατεχόμενα, δεν είναι όμως δικαίωμά του, στην προσπάθεια του να δικαιολογηθεί, να φτύνει τα σωματεία των μικρών κατηγοριών, στα οποία συγκαταλέγεται και το ΘΟΙ.

Λίγος σεβασμός προς τα σωματεία των μικρών κατηγοριών που σου έδωσαν ότι μπορούσαν δεν θα έβλαπτε.